Bazen çok üzülüyorum... Memleketimizde yoksulluk, fakirlik , işsizlik ve sefillik sürüp gidiyor. Bazılarının refah şartları artarken, ilimizin istihdam ve kalkınması azalıyor. Geçim şartları zorlaşıyor. Değişen koşullar karşısında hayata tutunmaya çalışan binlerce insanımız var.  Her yıl gurbetin yolunu tutan aileler ve civa gibi gençler görüyoruz. Bağını, bahçesini, tarlasını ve yuvasını terk eden binlercesini izliyoruz.

Şehrimizde kalkınma yok. İstihdam yok.  Yeni iş alanları ve yatırım imkanları sınırlı. İş adamlarını cezbedecek fırsatlar ve koşullar yok.  İş adamlarına ve sanayicilere sahip çıkacak adam yok. Başsız kalmış bir memleketten söz ediyorum. Sahipsiz bir şehirden bahsediyorum. Sindirilmiş ve avutulmuş bir bölgeden ve ilden bahsediyorum. ''Seni çok seviyorum fakat verdiğim kadarıyla yönetil'' felsefesine inandırılmış  bir ilden bahsediyorum. Taşların bağlanıp , itlerinde dedi-kodu ile dolandığı bir şehirdeyiz.

Bazen de çok acıyorum. İlimiz bunları hak etmiyor. Kurulu fabrikasını kaybeden; yerine yenisi koyamayan bir iliz. Satılan fabrikasına itiraz dahi edemeyen bir iliz.  Var olan haklarını dahi savunamadı. Maalesef ilimizde cesur , yiğit  ve  sadık yöneticiler çıkmadı. Memleketini düşünmeyen koltuğunu düşünen pısırık idareciler olduğu sürece iş ve istihdam olmaz.

Bazen de çok kızıyorum. Bu memlekette  iyilere, dürüstlere, yiğitlere ve cesurlara   sahip çıkılmıyor.  İyiler dışlanıyor. Kötüler prim yapıyor. Yağdanlık veya çaydanlık gibi vitrine konuluyor.  Onlara vazo gibi değer veriliyor. Tarihi eser gibi korunuyor.  Elmas ve gümüş gibi itibar görüyor.

Pısırık idareciler sırtlar, yılanlar, tilkiler ve  kurtlarla iş birliği tutuyor. Eğer bir yerde  zübükle iş tutan biri görülürse orada bir yangın var demektir. Ayaküstü milleti çekip zehir aşılayan pislikçiler, kumpasçı, tacizci, şantajcı ve  röntgenci ile aynı karede olunuyorsa;  o yere melek girmez. O işten hayır olmaz. O meselede bereket hasıl olmaz. Allah bereketi o bölgeden kaldırır. Çünkü zalime desteğin olduğu yerde ihsan ve iyilik ortadan kalkar. Kul azınca hak bela yazar. Rahmet yağmaz. Kasırgalar ve fırtınalar olur.

Öyle bir dönemi yaşıyoruz ki, tacizci birisiyle ülkenin reisinin resmi  meydan da asılıyor. Sanki bu bir şeref madalya. Onursuzluğun ve ahlaksızlığın yüceltildiğine şahit olunuyor..  Bu alametül kübradır. Dünya tarihinde eşine ve benzerine rastlanmayan bir vukaat.

TOKAT İŞ KUR ÖNÜNDE BÜYÜK YOĞUNLUK….

Turhal şeker fabrikasının satılması büyük bir şok etkisi yapmıştı. 24 Haziran seçimlerine gider ayak Tokat iş kur yönetimi 2000 kişi alım yapacağı iddiasıyla başvuruları alıyor.  Asıl hedef iş sağlamak değil seçim yatırımıdır.  İŞ KUR üzerinden çeşitli kurum kuruluşlara işçi alımı olacak. İŞ KUR üzerinden oy hesapları yapılıyor. İŞ KUR  üzerinden belediyelerde ve kurumlarda çalışanların bir çoğu partilere çalışıyor. Haksız yere maaş alıyor. Adaletli bir görevlendirme yapılmıyor. Belediyelerin çoğunda işçiler yan gelip yatıyor. Kapasitelerinin üzerinde eleman alımı oluyor.

Binlerce insan Tokat İş- Kur önünde kuyruk oluşturdu. Bir işe girebilmek için izdiham yaşanıyor. Saatlerce insanlar kapıda bekliyor. Bu işsizliğin diz boyu olduğunun bir göstergesidir. İstihdamın olmadığının kara bir tablosudur. Tarımın ve hayvancılığın azaldığının neticesidir. Fakirliğin ve yoksulluğun artış göstermesidir.

Burada bir şeyin altını çizmek isterim.  İş kuyruğunda sıra bekleyen binlerce insan , fabrikalar kapatılırken veya satılırken tepki gösterselerdi netice böyle olmazdı. Hakkını aramayan veya sorgulamayan bir halk mağdur olmaya mahkumdur. Yoksulluk ve fakirlik   kader  değil  çaresizliktir, acizliktir.