Bölgesel Satınalma Gücü Paritesi (BSGP) 2017 yılına ait istatistiki bilgiler ; TÜİK tarafından yayınlandı. Türkiye’nin tüm bölgelerindeki (TL)’inin satılma alma gücü baz alınarak yapılmaktadır. Bölgesel olarak fiyat farklılıkları ve düzeylerine bakılmaktadır. Türkiye genelini ve bölgesel ortalama fiyat düzey endeks oranı (100) olarak belirlenmiştir. Fiyat düzeyi (100 )üzerinde ise pahalı, altında ise ucuz olarak algılanır.

   Bölgesel çalışmalarda, haberleşme, ulaşım, tarım ,gıda, eğlence, eğitim, sağlık, hizmet , ulaşım, konut ve giyim üzerinde yürütülmüştür. Tokat , Samsun , Amasya ve Çorum bölgesi üzerinde durmak istiyorum. Bu bölgede genel tüketim malzemeleri fiyat düzey endeksi 2017 yılında 99,2 olarak gerçekleşti. Değişik bölgelere bakıldığında ve irdelendiğinde bölgemizin fiyat düzeyi ucuz olarak görülmüyor. Yıllar bazında bakıldığında fiyatların artış gösterdiğini görebiliriz. İlimizin ucuz bir il olmadığını görebiliriz. Haberleşme , sağlık , eğlence, giyim, konut ve ev eşyalarında Türkiye ortalamasının üzerinde ve pahalı olarak görülüyor.

Bölgemizi, Anadolu’nun diğer bölgeleriyle kıyas yaptığımızda daha ucuz olması gerekirdi. Bu rakamlar bölgemizde tarım ve hayvancılığın azaldığı anlamına gelir. Kalkınma ve sanayi hızının düşük olduğunun bir göstergesidir. Alternatif imkanların ve olanakların az olduğun bir ispatıdır. Üretici sayısının ve pazarlama ağlarının çok gelişmediğinin bir göstergesidir. Tekelleşmesin hakim olduğu kalemlerde fiyat düzeyi yüksektir. Bölgemizde ve Tokat’ta yaşam koşulları ve maliyetleri Türkiye ortalamasına çok yakın bir yerdedir. Hizmet sektörü ciddi olarak vatandaş üzerine mali yük olarak artmıştır. Yerli üretimin azaldığı ve her şeyin satın alındığı bir ortama doğru giden bölgedeyiz.

Bir çok ailenin geçmiş yıllarda yiyecek ve içeceklerini kendi öz kaynaklarıyla tedarik ederken şimdi, satın alarak hazırlıyor. Yaz aylarında ve hasat dönemlerinde kışlık hazırlıkları yapılırken, şimdi market gişelerinde ödeme yapılıyor. Hayvancılığın azalmasıyla süt mamullerinin tamamı satın alınıyor. Geçmiş yıllarda tütün ve pancar üreticilerinin ellerine nakit para geçerken ;  bu oranlar ciddi olarak azaldı. Pancar üzerine konulan kotalar birçok üreticiyi işlemez hale soktu. Kişisel ayrımcılıklar ortaya çıktı. Fabrikanın üretim kapasitesi azaldı. Hal böyle olunca halkın alım gücü düştü. Alım gücü düşük olan aileler çareyi göç ederek maaşlı işler peşine düştü.

Bölgede sıkışan sermaye sahipleri ; potansiyellerini batı bölgemizde kullandı. İş adamlarına vaktinde sahip çıkılmadı. Bir çoklarına oklar , taşlar fırlatıldı. Nicelerine şantaj, kumpas, iftira, hakaret ve karalama yapıldı. Ayak takımı sözde basıncı birkaç eziğin zulmüne uğradılar. Bunlara dur diyen   şehrin bir büyüğü çıkmadı. Bilakis ,’’bana bulaşmasın’’ diye sürekli beslendi ve besleniyor. Siyasiler ve yöneticiler iş adamlarının yanlarında durmadılar. Hepsini potansiyel risk gördüler. Hedef tahtasına koydular. Bir çok haylazlar , yamuklar, zübükler ve parazitler iş adamlarının paralarının her gün muhasebeciliğine soyundular. Bu psikotek , mitoman ve müptezellerin bir çoğunun kalkınma, sanayi , istihdam, yatırım , büyüme ve üretici diye dertleri yoktur. Bu sayılanlar olmayınca bölgenin kaderinde, yoksulluk , fakirlik ve işsizlik diz boyu artıyor. Fakirlik ve yoksulluk halkın kaderi haline dönüyor. Ama fakirlik ve yoksulluk asla bir milletin kaderi değildir. İşte bu durum kötüleri dost edinmek , doğrulara ve iyilere sahip çıkmamanın bedelidir.